In een rustige wijk, waar het dorpsleven samensmolt met het zachte ruisen van de bomen, vond een jong meisje vreugde in kleine daden om de natuur te helpen. Gewapend met een vuilniszak en een flinke dosis enthousiasme trokken Nathalie de Bruin en haar beste vriendin door de buurt. Ze raapten afval op uit bosjes en speeltuinen, en lieten alles netter achter dan ze het aantroffen. Voor Nathalie waren dit geen simpele spelletjes, maar eerder de eerste stappen naar een levenslange roeping.
“Mijn moeder zei altijd: ‘Wie het kleine niet eert, is het grote niet weerd,’” vertelt Nathalie. Die wijsheid maakte haar liefde voor de natuur alleen maar groter. Van de kippen en vissen in de tuin tot spelen in de regen; de natuur zat verweven in elk aspect van haar jeugd.